Op 15 december 2022 verschijnt de nieuwe gedichtenbundel
Hemelsbreed van Elbert Gonggrijp
De prachtige hardcover gedichtenbundel Hemelsbreed van dichter Elbert Gonggrijp heeft als hoofdthema het begrip tijd en alles wat met tijd te maken heeft. De vergankelijkheid, het heimwee naar het verleden, hoeveel verleden in het heden past, hoezeer het verleden nog terug te vinden is in het hier en nu. Hoe de tijd over de dingen heengaat en hoeveel heden de toekomst veroorzaakt.
De bundel wordt in een kleine oplage door uitgeverij Silhouette Artistique uitgegeven met ISBN 978-908-110-143-1 en verschijnt eerder dan verwacht op 15 december 2022. De bundel kost € 15,00 + € 4,50 verzendkosten met track&trace code. De verzendkosten voor België en Frankrijk bedragen € 8,00.
Het totaalbedrag van de bundel + verzendkosten kan worden overgemaakt op bankrekeningnummer NL 59 INGB 0007 9493 69 (BIC: INGBNL2A ) t.n.v. Conny Lahnstein paperArtist.
Misschien een leuke cadeautip voor de feestdagen!
Voor meer informatie: info@connylahnstein.nl (verkoop) of elbertgonggrijp65@gmail.com (inhoudelijk)
Twee gedichten van Elbert Gonggrijp uit zijn bundel Hemelsbreed
Schakeringen
Het soepele daglicht in de gordijnen maakt het logeren van
kleinkinderen tot een ontwapenend spel. De schaduwpartijen
verhalen van een ouder vroeger, geluiden verluiden een
toen die achteraf gezien net zo dikwijls zou als nu.
Veilig en comfortabel de eeuwige ochtend bij het ontwaken,
de merel nog onafwendbaar in het hoofd. Een welluidend
lied dat met zijn noten naar veelbelovende tijden neigt –
zoals immers altijd een lente heeft geklonken.
In deze kamer het niet geringe ogenblik
een droom te beleven zolang het heden
het verleden schikt in zijn vele
schakeringen –
Tijd
Er tijd overheen laten gaan – het oude met het nieuwe
vergelijken – het perkament vergeeld de pen doen vergeten.
Boombladeren die gehavend de grond zullen benaderen,
de rimpels in je gezicht – geen kind meer te zijn dan
zijn schaduw eigen.
Raakt verwelkt, vouwt bladzijden om, maakt ezelsoren,
bloeit de laatste roos – tot je zwijgt, liggen gaat alsof
je slaapt – nooit omgekeerd – tot het stopt en wat daarna.
Ik beloof het je – niets gaat voorbij aan de tijd dan
de toekomstige tijd.
Ik herken je, maar voorlopig, ik hou van je, maar tot dusver –
jezelf gaan verlaten wanneer je sterfelijk bent gebleken –
naderhand, het toeval eigen. Geef mij de woorden, praat
met mij zolang ik leef. Het beeld het beeld te laten in al
het voortvluchtige –
Reacties
Een reactie posten